18 28 527 09

biuro@orawa.eu

Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background

Odszedł Andrzej Madeja

Kategoria:

Fotografia w odcieniach szaroości. Uśmiechnięty starszy mężczyzna - Andrzej Madeja spoglądający w prawo, po lewej kobieta - małżonka w ciemnych okularach i berecie widoczna z profilu, W tle drewniana ściana z oknem i figura Chrystusa Frasobliwego - jednej z rzeźba na wystawie Andrzeja Madei. Z ogromnym smutkiem i bólem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Pana Dyrektora Andrzeja Madei.

Dyrekcja Muzeum – Orawskiego Parku Etnograficznego w Zubrzycy Górnej wraz z zespołem pracowników składa wyrazy współczucia całej Rodzinie.

W tak smutnym dniu nasuwają się wspomnienia związane z wielce bogatą działalnością  naukową, pedagogiczną i artystyczną Pana Dyrektora. Przez ponad pięćdziesiąt lat ziemia orawska była dla Niego ukochaną krainą, gdzie jako wspaniały nauczyciel wychowywał pokolenia młodych ludzi pokazując im drogę i wartości jakimi powinien kierować się każdy człowiek. Tą intensywną działalność kontynuował jako redaktor i dziennikarz publikując interesujące, mądre teksty w wielu znanych periodykach regionalnych m. in. w „Orawie”, „Mojej Orawie”, „Małopolsce” i innych.  W swoich wystąpieniach i publikacjach zawsze podkreślał wielką rolę regionalizmu, dziedzictwa Orawy dla naszej kultury oraz w budowaniu poczucia świadomości i wartości własnej historii, historii rodnej ziemi.

Kierujemy w tym miejscu również myśl ku działalności artystycznej Pana Andrzeja, który inspirację do swoich dzieł często czerpał ze sztuki ludowej i kultury regionu. Słynne płaskorzeźby Jego autorstwa znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzealnych (kilka dzieł jest także częścią kolekcji zubrzyckiego muzeum) – będą zawsze przypominały jego skromną, lecz wybitną postać, która każdego zjednywała serdecznym uśmiechem, życzliwością i dobrocią.

Marcin Kowalczyk

w imieniu Dyrekcji i Pracowników

Muzeum - Orawskiego Parku Etnograficznego

w Zubrzcy Górnej

Questy - skarby Górali

Kategoria:

drewniany dom kryty gontem z zielonymi obramowaniami okien, logotypami i tekstem zachęcającym do skorzystania z questówRuszaj po skarby Górali Orawskich!

W Jabłonce, Zubrzycy, Orawce i Lipnicy Wielkiej przygoda czeka!

Questy to bezpłatne gry terenowe: nieznakowane trasy, którymi wędruje się, rozwiązując zagadki zawarte w wierszowanych wskazówkach. Na końcu drogi czeka skarb z pamiątkową pieczęcią!

Aby ruszyć na trasy questów:

Weź ulotkę questu w skansenie

lub

Pobierz aplikację mobilną pn. „Questy - Wyprawy Odkrywców” dostępną dla...

systemu Android :

kod qr do aplikacji na android

 

 

 

 

i systemu iOS:

kod qr do aplikacji na iOS

lub

Pobierz plik z ulotką questu do samodzielnego wydruku z portalu www.questy.org.pl

Quest skansenowy do wydruku dostępny jest też na stronie - wejdź do zakładki questy

Pożegnanie Izabelli Rejduch-Samkowej

Kategoria:

W śródę popielcową (17.02.2021 r.) Kraków pożegnał dr Izabellę Rejduch-Samkową.

Była znakomitym historykiem sztuki, znawcą i badaczem wielokulturowości królewskiego grodu, z czasem kierując swoje zainteresowania naukowe w stronę judaiców.

Jednym z jej ulubionych kierunków obieranych na wypoczynek była ziemia pod Babią Górą - Orawa. Przyjeżdżała tu do nas wraz z mężem - prof. Janem Samkiem, ktory wiele swoich prac o rzemiośle artystycznym tu właśnie cyzelował. Mieli na Orawie wielu, wielu przyjaciół, odwiedzali często nasze muzeum, brali udział w spotkaniach i konferencjach.

Pani Izabello - będzie nam brak Pani cennych wskazówek jak pracować i jak żyć z poświęceniem dla innych.

Jadwiga Pilch

w imieniu Dyrekcji i Pracowników

Muzeum - Orawskiego Parku Etnograficznego

w Zubrzycy Górnej

Skubarki 2021

Kategoria:

Luźno nawiązujemy do dawnego obyczaju wspólnego skubania pierza, przy okazji traktując także o innych zajęciach w okresie zimowym. Niegdyś skubarki odbywały się w karnawale. Gospodyni, u której były miały się zapraszała sąsiadki i znajome. Dziewczęta i gospodynie wystrojone przychodziły i pruły, tzn. targały pierze: każde piórko należało chwycić za koniec i ciągnąć z jednej, potem z drugiej strony. Odkładano je do miski, a w palcach została resztka czyli kłonc. Wykonując żmudnie i skrupulatnie te czynności kobiety często śpiewały, żartowały, snuły się różne opowieści, wymieniały informacje, plotki… Po skończonej pracy gospodyni zbierała pierze do wsypów, osobno zaś zamiatała kłonce, z których można było wykonać szczotki, czy pędzelki do smarowania, np. ciasta. Następnie częstowano pampuchami, kołaczami, miodem, marmoladą, ziołową herbatą… wieczorem schodzili się i mężczyźni, kawalerowie, nieraz zagrano, zatańczono ciardasia, polkę, razem bawiąc się i żartując.

Wystąpili: Zofia Warciak, Helena Torba, Bogumiła Tyrała, Aniela Zaitz, Stanisława Wójciak, Anna Ciok oraz Marcin Kowalczyk i Ludwik Wilczek

Woźnica: Kazimierz Misiniec oraz koń Hamer

Scenariusz: Zofia Warciak

Kamery: Dominika Wachałowicz-Kiesztyn, Leszek Janiszewski

Montaż: Kamil Kuś, Leszek Janiszewski